Deze studie gaat over de houdingen die bevindelijke gereformeerden in Nederland innamen ten aanzien van het nationaalsocialisme in de periode 1920 tot 1950. De toen nog nauwelijks geëmancipeerde groep van bevindelijke gereformeerden leidde een relatief geïsoleerd bestaan.  Tegen de achtergrond van hun geestelijke belevingshorizon in die periode wordt beschreven hoe bevindelijke gereformeerden zich opstelden tegenover de nationaalsocialistische wereldbeschouwing, de NSB en de Duitse bezetting. De ‘oude waarheid’ van de bevindelijke gereformeerden werd geconfronteerd met de totalitaire pretenties van de nationaalsocialistische ‘nieuwe orde’. In die confrontatie maakten echter niet alle bevindelijke gereformeerden dezelfde keuzes en bleek de ‘oude waarheid’ voor meerdere uitleg vatbaar. De verschillende houdingen, die tijdens de bezetting werden ingenomen, leidden na de oorlog tot spanningen binnen de bevindelijke gereformeerde bevolkingsgroep. De ‘nieuwe orde’ had de ‘oude waarheid’ herijkt.      

Ewart Bosma (1977) studeerde Internationale Betrekkingen en Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit te Groningen en is docent Geschiedenis in het voortgezet onderwijs.