Een Nederlands kolonist, die door handel een tamelijk groot vermogen verworven had, maar wiens vrouw het warme klimaat niet verdragen kon, verhuisde, van Zuid- naar Noord-Amerika. Onderweg leden zij schipbreuk, als gevolg verloren ze bijna hun gehele bezitting. Ze zetten zich neer in een afgelegen streek van Pennsylvanie, omdat daar voor weinig geld onbebouwd land te krijgen was. Een blokhuis werd opgeslagen en de arbeid werd aangevangen. Na twee jaar werd hun een zoon geboren. Toen het kind drie jaar was, moest de man eens noodzakelijk van huis en kon hij eerst de volgende dag terug zijn. Gedurende zijn afwezigheid kwam de vrouw met haar kind in groot gevaar, omdat een troep wolven op de eenzame woning aanviel. Zij behield echter haar tegenwoordigheid van geest, zodat zij in vertrouwen op God de wolven met kokend water en gewapend met een bijl, terugdreef. Op deze wijze werd het kind onwetend bewaard.