Dit boek gaat over pubers en jongeren die zelf een eind aan hun leven maken. Voor hen is dat het einde van een lijdensweg. Voor ouders, familie en vrienden is het een schrikbeeld. Elk jaar zijn er in Nederland meer dan tachtig jongeren die zichzelf doden. En dat nog afgezien van de meer dan drieduizend jongeren die een poging doen om hun leven te beëindigen. Zo worden elke week meer dan zestig gezinnen opgeschrikt door een zoon of dochter die niet meer verder wil leven. Een onvoorstelbaar verdriet dat de rest van het leven van familieleden tekent. Hoe komen pubers en jongeren ertoe zichzelf te doden of te proberen een eind aan hun leven te maken? Wat gaat er in hen om? Kunnen we hen begrijpen in hun hopeloze besluit niet verder te willen leven? Kunnen ouders het zien aankomen? Deze en andere vragen staan in dit boek centraal. De laatste hoofdstukken staan in het teken van de pastorale begeleiding van ouders en gezinsleden die een zoon of dochter, broer of zus door zelfdoding verloren hebben.