Waarom leven gelovigen toch zo dikwijls in onmin met elkaar? Op deze belangrijke vraag is al eeuwenlang naar een zinnig antwoord gezocht. Rond het jaar 397 schreef Augustinus hierover een boeiende beschouwing. Ruim dertig jaar was hij bisschop van Hippo Regius in de Romeinse provincie Africa. Gedurende die jaren had hij niet alleen van doen met katholieke christenen, maar ook met allerlei andere. Door hun uiteenlopende visies en praktijken vormden zij een bedreiging voor de eenheid binnen de kerk, soms ook voor de samenleving. Zo had Augustinus vooral veel te stellen met de donatisten, die al dan niet gewild steun kregen van rondzwervende bendes, de zogenoemde circumcelliones. Hun strijd was naar Augustinus overtuiging een slechte strijd, omdat christenen erdoor uiteen werden gedreven. In De strijd van een christen [De agone christiano] toont Augustinus aan dat de goede strijd niet plaatsvindt tussen mensen, maar in iedere mens zelf. Daarin gaat het om de strijd tegen de eigen begeerten. Voor een succesvolle strijd is het geloof een belangrijke voorwaarde. Zonder geloof is er immers geen goede bijbeluitleg mogelijk. Als u niet gelooft, zult u niet begrijpen, zegt Augustinus de profeet Jesaja na: wanneer gelovigen de bijbel goed interpreteren, vinden ze de wapenrusting om hun innerlijke strijd met succes te voeren. Dan neemt hun behoefte aan onderlinge strijd af en groeit de gemeenschapszin. Daarvan was Augustinus met hart en ziel overtuigd.
Augustinus De agone christiano werd niet eerder in het Nederlands vertaald. De vertaling is het werk van een vertaalgroep van het Augustijns Instituut in Eindhoven.

Inhoud

Inleiding
Datering en overlevering
Titel
Gedachtegang
Boodschap
Beelden en moeilijke redeneringen
Betekenis in Augustinus' tijd
Betekenis in latere tijden
Gebruikte werken
Dankwoord