Ada Schouten-Verrips
1. Kunt u kort iets over uzelf vertellen?
Als Ada Verrips werd ik in 1969 geboren in Giessenburg. Na lagere school, Mavo en Havo ben ik de opleiding voor Z-verpleegkundige gaan doen bij de Stichting Philadelphia in Vierhouten. Na mijn diplomering tot aan de geboorte van ons eerste kindje werkte ik met meervoudig gehandicapten. In 1997 zijn Frans en ik getrouwd, waarna mijn schrijversnaam veranderde in Schouten-Verrips. Ons huwelijk werd gezegend met zes kinderen. Via Woord & Daad sponsoren we een zevende kind, Valencia in Haïti.
2. Hoe bent u tot het schrijven van boeken gekomen?
Toen ik 10 jaar was begon ik met schrijven. Toen ik 17 was verscheen mijn eerste (meiden)boek. Daarna hoorde het schrijven bij mijn leven. Het nam soms zelfs een beetje te veel tijd in beslag: ik ben er zelfs een keer door gedoubleerd … Onze kinderen zeggen dat ik chagrijnig word, als ik niet schrijf. Tijdens vakanties ligt mijn (schrijf)werk stil, maar een vakantieverslag maak ik wel. Ouderwets met pen en papier, omdat we bij voorkeur ergens op vakantie gaan, waar geen internetaansluiting is.
3. U schrijft verschillende genres. Wat heeft uw voorkeur?
Ik schrijf meidenboeken, kinder- en kleuterboeken, Bijbelverhalen (in eerste instantie voor verstandelijk gehandicapten) columns, korte verhalen en artikelen voor volwassenen, leesboeken voor ouderen – en zelfs een boekje met een historische achtergrond.
Ik geniet van allemaal evenveel, geloof ik, al kwam ik er na 25 jaar schrijven achter dat het ‘historisch’ schrijven (over ds. G. van Reenen) wel héél erg leuk is, terwijl ik jarenlang heb gedacht dat ik het niet kon!
4. Pleegt u diepgaand onderzoek voor u aan een onderwerp begint?
Dat hangt helemaal af van het onderwerp. Voor een ‘eenvoudig’ kleuterboek hoef je geen onderzoek te doen. Het verhaal ontrolt zich als het ware vanzelf vanuit het gezin, de buurt of de familie. Een thematisch verhaal vraagt wel onderzoek. Het meeste onderzoek kan gewoon vanuit de huiskamer via internet gebeuren. Alleen voor het leven ds. G. van Reenen heb ik een mooie reis gemaakt langs de plaatsen waar hij woonde. Ik wil altijd wel ‘echt’ schrijven. Daarom check ik de dingen nogal eens.
5. Hoelang doet u over het schrijven van een boek?
Over het ene boek een maand, over het andere vier jaar.
6. Krijgt u veel reacties van het lezerspubliek?
Soms krijg ik inderdaad reacties. Misschien zouden dat er meer zijn als ik een eigen website had, of meer lezingen zou houden. Maar ik ben een auteur die het heerlijk vind om stilletjes haar weg te gaan (en stiekem ook niet goed raad weet met positieve feedback). Uiteindelijk hebben we onze talenten niet van onszelf, maar van de Heere, onze Schepper gekregen.
Als Ada Verrips werd ik in 1969 geboren in Giessenburg. Na lagere school, Mavo en Havo ben ik de opleiding voor Z-verpleegkundige gaan doen bij de Stichting Philadelphia in Vierhouten. Na mijn diplomering tot aan de geboorte van ons eerste kindje werkte ik met meervoudig gehandicapten. In 1997 zijn Frans en ik getrouwd, waarna mijn schrijversnaam veranderde in Schouten-Verrips. Ons huwelijk werd gezegend met zes kinderen. Via Woord & Daad sponsoren we een zevende kind, Valencia in Haïti.
2. Hoe bent u tot het schrijven van boeken gekomen?
Toen ik 10 jaar was begon ik met schrijven. Toen ik 17 was verscheen mijn eerste (meiden)boek. Daarna hoorde het schrijven bij mijn leven. Het nam soms zelfs een beetje te veel tijd in beslag: ik ben er zelfs een keer door gedoubleerd … Onze kinderen zeggen dat ik chagrijnig word, als ik niet schrijf. Tijdens vakanties ligt mijn (schrijf)werk stil, maar een vakantieverslag maak ik wel. Ouderwets met pen en papier, omdat we bij voorkeur ergens op vakantie gaan, waar geen internetaansluiting is.
3. U schrijft verschillende genres. Wat heeft uw voorkeur?
Ik schrijf meidenboeken, kinder- en kleuterboeken, Bijbelverhalen (in eerste instantie voor verstandelijk gehandicapten) columns, korte verhalen en artikelen voor volwassenen, leesboeken voor ouderen – en zelfs een boekje met een historische achtergrond.
Ik geniet van allemaal evenveel, geloof ik, al kwam ik er na 25 jaar schrijven achter dat het ‘historisch’ schrijven (over ds. G. van Reenen) wel héél erg leuk is, terwijl ik jarenlang heb gedacht dat ik het niet kon!
4. Pleegt u diepgaand onderzoek voor u aan een onderwerp begint?
Dat hangt helemaal af van het onderwerp. Voor een ‘eenvoudig’ kleuterboek hoef je geen onderzoek te doen. Het verhaal ontrolt zich als het ware vanzelf vanuit het gezin, de buurt of de familie. Een thematisch verhaal vraagt wel onderzoek. Het meeste onderzoek kan gewoon vanuit de huiskamer via internet gebeuren. Alleen voor het leven ds. G. van Reenen heb ik een mooie reis gemaakt langs de plaatsen waar hij woonde. Ik wil altijd wel ‘echt’ schrijven. Daarom check ik de dingen nogal eens.
5. Hoelang doet u over het schrijven van een boek?
Over het ene boek een maand, over het andere vier jaar.
6. Krijgt u veel reacties van het lezerspubliek?
Soms krijg ik inderdaad reacties. Misschien zouden dat er meer zijn als ik een eigen website had, of meer lezingen zou houden. Maar ik ben een auteur die het heerlijk vind om stilletjes haar weg te gaan (en stiekem ook niet goed raad weet met positieve feedback). Uiteindelijk hebben we onze talenten niet van onszelf, maar van de Heere, onze Schepper gekregen.